La piel que habito /To Δέρμα που Κατοικώ (2011)

"Οταν η ανωμαλία γίνεται εμμονή" έπρεπε να λέγεται η ταινία...
Ο ύμνος της Tζένης Χειλουδάκη και όχι μόνο..

Σε σκηνοθεσία του Πέρδο Αλμοδόβαρ (έτσι τονίζεται μου είπαν), μοιάζει πολύ με το "μίλα της" του ίδiου..
Αν και όλες οι ταινίες του έχουν ομοιότητες..η συγκεκριμένη ωστόσο δεν βγάζει τόσο πόνο..

Πετυχημένος χειρούργος (αγνωστης όμως ειδίκευσης) μουντζωμένος από την μοίρα, παίρνει εκδίκηση για το κακό που του κάναν...Δημιουργεί ,σε εναντίωση με την ιατρική δεοντολογία, το "τέλειο δέρμα"!!
Δεν μένει τίποτα άλλο από το να βρει ένα ανθρώπινο πειραματόζωο.
Κάποιον που να το έχει ανάγκη?Η απλά κάποιον που το αξίζει?

Πρωταγωνιστεί ο Αντόνιο Μπαντέρας (καλά κρατιέται αυτός), και η πολύ όμορφη Ελενα Ανάγια..                                              --->

Οπως προείπαμε, όπως όλες οι (ισπανόφωνες) ταινίες του Αλμοδοβάρ, θα δείτε μία όχι και τόσο χυδαία προσσέγγιση του
γυμνού σώματος (όχι τόσο καλή όσο του Στάνλει Κιούμπρικ,χα), σεξ, ντραγκσ αλλά όχι ροκ εν ρολλ, μόνο ισπανική μουσική παραδοσιακή..

Οτι τύπος ταινίας και αν σας αρέσει, το σενάριο θα τραβήξει την προσοχή σας, και θα ξεδιπλώνεται πολύ ομαλά και ωραία στο τέλος..

Εντύπωση μου κάνει, πόσο μη αντιπροσωπευτικό είναι το promo της ταινίας..Ούτε η περιγραφή της ταινίας, ούτε τα διαφημιστικά τρέιλερ δεν αντικατοπτρίζουν το ύφος της ταινίας...αδικείται πολύ,αλλά μάλλον βασίζεται απλά στα ονόματα της μαρκίζας..