SUPER (2010)

Γκαφατζής, καθημερινός τύπος, απογοητευμένος από ένα θλιβερό γεγονός, και με μικρή βοήθεια της σχιζοφρένειας που όλοι κρύβουμε (όλοι θέλουμε να δείρουμε όποιον μας κλέβει την σειρα στην ουρα. Σωστα? Σωστα? Σωστα!), γυρίζει σελίδα στη ζωή του..

Οχι,όχι δεν περιγράφω το Fight Club.

Αποφασίζει να γίνει Super ήρωας.

Ούτε το Batman περιγράφω.

Σκοπός του είναι να καταπολεμηθεί το έγκλημα, και κυρίως, να επιστρέψει η γυναίκα του πίσω(η Λιβ Τάιλερ.Λογικό.)..

Σε αντίθεση με της άλλες ταινίες υπερηρώων, η ματιά αυτής της ταινίας περιέχει μπόλικη καυστικότητα, από τις γελοιές φάτσες, τα έντερα και τα μυαλά που θα σας αηδιάσουν, τους αφοπλιστικούς διαλόγους, και τις αμήχανες σκηνές..


Μου θυμίζει το ηλίθιο χιούμορ των παιχνιδιών DEATHSPANK! όπου ο ήρωας, φορώντας στρινκ, μάχεται την κακιά μάγισσα..



Ομως, αντιθέτως με το φοβερό KickAss, η ταινία δεν έχει σκοπό να δείξει πως έιναι εύκολο να κάνεις αυτό που θέλεις και να πάρεις ότι αξίζεις, αλλά σε κάνει να αναρωτίεσαι, πόσο χαζό θα είναι να πράξεις έτσι στη σημερινή κοινωνία (όπου πολύ πιθανόν πρέπει να είσαι ψυχάκιας για να μπορέσεις να αντιδράσεις σε κάποιον έμπορο ναρκωτικών).

 

Ωρες ώρες, οι σκηνές μοιάζουν βγαλμένες από κόμικ, και η σκηνοθεσία μοιάζει με του Γκάι Ρίτσι στο "Δύο καπνισμένες κάννες".


Αψογο soundtrack, αλλά όχι όσο καλό όσο του kickass.

Παίζουν οι Κεβιν Μπέικον,Ελεν Πέιτζ, και Ρέιν Γουίλσον.



Εγραψε και σκηνοθέτησε ο Τζέιμς Γκαν, (κάνει τον δαίμονα στην ταινία) με τον ιδιόμορφο τρόπο του, που εύκολα αναγνωρίζεις ομοιότητες με τα Σλίδερ και την Αυγή των νεκρών..