Midnight in Paris (2011)

 "Εμπνευσμένο από την μαρτυρία των Σάρλοτ Μόμπερλι και Ελεονορ Ζουρντέν ,που ισχυρίζονται ότι το 1900 περίπου, στο Παρίσι, χρονοταξιδέψαν στην Αναγεννησιακή Εποχή.."

Θυμάμαι να έχω ξαναδει δύο τόσο στραβομύτες να κάνουν ακατάληπτο διάλογο σε ταινία (Darjeeling Limited)...

Μιλάω για τον Οουεν Ουιλσον(πρωταγωνιστής) , και τον Αντριεν Μπρόντι ( έκτακτη εμφάνιση, για χάρη του σκηνοθέτη Γούντι Αλλεν!), που συναντιούνται σε μία μόνο σκηνή..

Σε αυτη τη σκηνή, ο πρωταγωνιστής, ακρως ερετευμένος με το Παρίσι, προσπαθεί να πείσει την μέλλουσα γυναίκα του να μετοικίσουν εκεί...Στην πόλη του φωτός και
όπου τα μεγαλύτερα του καλλιτεχνικά πρότυπα έζησαν και εμπνεύστηκαν..

Η μήπως προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι έιναι ένας τελειωμένος συγγραφέας, που μόνο υπό την φιλοξενεία μίας ρομαντικής πόλης θα μπορέσει να βρει την επαγγελματική επιτυχία και πάλι?

Ετσι, μέσω της φαντασίας του (η μήπως όχι) θα ταξιδέψει στην αγαπημένη του εποχή, και θα συναντήσει ένα ένα τα είδωλά του, τα οποία είναι ακόμα άσημα, και του δίνουν ιδιαίτερη προσοχή,
και θα τον πάνε μέχρι και στο μουλέν ρούζ ..
Αυτά τα αποκυήματα της φαντασίας του λοιπόν, θα του διδάξουν κάποια πράγματα, όπως το "Η ζωή πάντα θα μας αφήνει ανικανοποίητους,ως πλεονέκτες"και "πάντα θα νοσταλγούμε παλιότερς εποχές".

..Είναι η ιδιότητα των λησμονημένων αναμνήσεων..
Θα δείτε σε δύο σκηνές και την κυρία Σαρκοζί,την Κάρλα Μπρούνι βρε!

Η Μαριόν Κοτιγιάρντ για άλλη μία φορά παριστάνει την μοιραία..
Ρομαντική κομεντί λοιπόν...Μην περιμένεται να γελάσετε..Η μόνη αστεία πινελιά είναι οι γκριμάτσες και οι ατάκες του Κερτ Φούλερ.

Θα σας θυμίσει την ιστορία του Σκρούτζ, που ταξιδεύει από δω και απο κει με φαντάσματα, και στο τέλος αναθεωρεί αυτά που είχε στο μυαλό του..

Το ποστερ της ταινίας είναι εμπνευσμένο από τον "Εναστρο Ουρανό" του Βαν Γκονκ..